zaterdag 21 juli -
Zoek de vijf verschillen
Vanmorgen zijn we vanaf de camping direct naar Lake Matheson gereden, dat vlakbij ligt en waar we gisteren al langs gereden waren. We wilden er vroeg zijn omdat het speciale effect van Lake Matheson vooral 's morgens en 's avonds, als de wind is gaan liggen, te zien is.
Toen we aankwamen, bleken de eerste touristenbussen al uitgeladen te zijn, inclusief de Kiwi Experience-bus. Op de parkeerplaats sprak een lokale 65-plusser ons aan en adviseerde ons om de hele wandeling rondom het meer te maken, maar dat waren we toch al van plan.
Dat het koud geweest was vannacht, bleek direct toen we vertrokken want we kwamen al meteen een stuk begroeiing in de schaduw tegen met prachtige ijskristallen. Verder lag het hele regenwoud uit te wasemen, wat een erg mooi gezicht was samen met de felle zon.
Bij het eerste vlondertje op het meer stopten de meeste toeristen want vanaf daar was het al te zien: Mount Cook en Mount Tasman weerspiegelt in het meer. Helaas stond er al een klein briesje zodat de volledig heldere weerspiegeling niet te zien was. Het was mooi, maar de 65-plusser, die we weer tegenkwamen, verzekerde ons dat het anders veel mooier was.
Toen we verder wandelden, waren we nog de enigen op de route want alle andere toeristen keerden na het uitkijkpunt terug. Pech voor hen want het was niet alleen een mooie ochtend om door het regenwoud te wandelen maar er was zoveel natuurschoon te zien.
Aan het eind van het meer lag een deel dat bevroren was met prachtige ijsbloemen. Daar moest je over een vlonder het meer oversteken en bleek al het riet bijna bedolven onder de ijskristallen, die groten waren dan je gedacht zou hebben. Het hele woud drupte van al het vocht, en sommige wanden waren volledig begroeid met allerlei fraaie mosbloemen.
En toen hadden we geluk! Aan de andere oever waren verschillende punten waar je over het meer kon uitkijken en daar zagen we wel de perfecte spiegeling van de bergen in het meer. Ook de bomenrand vormde een exact spiegelbeeld waardoor je zelfs niet goed kon zien waar de oever begon/ ophield.
Nadat Jamie, Nikki, en Marileen bij Mirror View door Rob op de gevoelige plaat waren vastgelegd (gelukkig niet toen ze de Kabouterdans aan het dansen waren omdat het toch wel even wachten was voor Rob op zijn plaats was), verraste hij hen door verdwenen te zijn toen ze doorliepen; alleen om hen klimmend op het pad ook te kunnen fotograferen.
Aan het eind van het meer kwamen we de prachtige ijskristallen weer tegen, waardoor Rob niet snel te porren was om door te lopen naar Lake Matheson Cafe voor een moccha.
Toen we aankwamen, bleken de eerste touristenbussen al uitgeladen te zijn, inclusief de Kiwi Experience-bus. Op de parkeerplaats sprak een lokale 65-plusser ons aan en adviseerde ons om de hele wandeling rondom het meer te maken, maar dat waren we toch al van plan.
Dat het koud geweest was vannacht, bleek direct toen we vertrokken want we kwamen al meteen een stuk begroeiing in de schaduw tegen met prachtige ijskristallen. Verder lag het hele regenwoud uit te wasemen, wat een erg mooi gezicht was samen met de felle zon.
Bij het eerste vlondertje op het meer stopten de meeste toeristen want vanaf daar was het al te zien: Mount Cook en Mount Tasman weerspiegelt in het meer. Helaas stond er al een klein briesje zodat de volledig heldere weerspiegeling niet te zien was. Het was mooi, maar de 65-plusser, die we weer tegenkwamen, verzekerde ons dat het anders veel mooier was.
Toen we verder wandelden, waren we nog de enigen op de route want alle andere toeristen keerden na het uitkijkpunt terug. Pech voor hen want het was niet alleen een mooie ochtend om door het regenwoud te wandelen maar er was zoveel natuurschoon te zien.
Aan het eind van het meer lag een deel dat bevroren was met prachtige ijsbloemen. Daar moest je over een vlonder het meer oversteken en bleek al het riet bijna bedolven onder de ijskristallen, die groten waren dan je gedacht zou hebben. Het hele woud drupte van al het vocht, en sommige wanden waren volledig begroeid met allerlei fraaie mosbloemen.
En toen hadden we geluk! Aan de andere oever waren verschillende punten waar je over het meer kon uitkijken en daar zagen we wel de perfecte spiegeling van de bergen in het meer. Ook de bomenrand vormde een exact spiegelbeeld waardoor je zelfs niet goed kon zien waar de oever begon/ ophield.
Nadat Jamie, Nikki, en Marileen bij Mirror View door Rob op de gevoelige plaat waren vastgelegd (gelukkig niet toen ze de Kabouterdans aan het dansen waren omdat het toch wel even wachten was voor Rob op zijn plaats was), verraste hij hen door verdwenen te zijn toen ze doorliepen; alleen om hen klimmend op het pad ook te kunnen fotograferen.
Aan het eind van het meer kwamen we de prachtige ijskristallen weer tegen, waardoor Rob niet snel te porren was om door te lopen naar Lake Matheson Cafe voor een moccha.
