dinsdag 24 juli -
Rijden, Rijden In een Wagentje, …
De morgen begon met de finale van het langste douchen. Rob en Marileen wisten het te beperken tot 6 minuten (1 dollar), Jamie gooide er 2 keer een munt in, maar Nikki spande de kroon (voordeel van met Rob meegaan?) door er maar liefst een kwartier onder te staan. Schoon was ze in ieder geval.
Vanmorgen zouden we nog in Queenstown blijven. Jamie en Nikki hadden gisteravond al wel filmpjes gezien over de Luge, maar ze wisten pas dat deze boven bij de kabelbaan gelegen was, toen we kaartjes kochten. De kabelbaan naar boven was op zich ook al interessant. We zaten in een cabinetje precies voor ons viertjes waarbij er nog een foto gemaakt werd voordat de deuren dichtklapten.
Boven aangekomen keken we eerst rond op het viewing deck (de een wat langer dan de ander, want de balustrade was van glas). Je hebt een schitterend uitzicht over The Remarkables, Coronet Peak, Thomson Mountains, Lake Wakatipu, en Queenstown. Zeer indrukwekkend, ook al was het bewolkt, maar wel helder.
Na het uitzoeken van een geschikt helm stapten we op de stoeltjeslift die ons naar het begin van het Luge-traject bracht. We kregen een instructie over hoe je moest rijden en hoe je moest remmen en begonnen met racen. Niet echt, want zelfs onze daredevil Jamie hield er de eerste keer wel een beetje de rem op. Nikki deed het zeer rustig aan maar vergat te sturen bij een scherpe bocht waardoor ze stil viel en dan kom je moeilijk weer op gang. Marileen die achter haar reed had nog meer moeite om haar karretje weer gestart te krijgen.
Het beviel echter zo goed dat iedereen nog een tweede keer wilde. Jamie hebben we toch maar aangeraden nogmaals de Scenic Route te nemen in plaats van de Advanced Track. Nu zou Marileen bij Jamie blijven maar ze heeft haar alleen nog even terug gezien toen Jamie dezelfde bocht als Nikki in de vorige rit ook te ruim nam. Daarna kwamen we Jamie bij de finish weer tegen. Marileen werd zelfs bijna ingehaald door Rob die nu samen met Nikki in een karretje zat. “Tjonge,”zei Nikki, “dat ging wel even wat sneller.”
Vanmorgen zouden we nog in Queenstown blijven. Jamie en Nikki hadden gisteravond al wel filmpjes gezien over de Luge, maar ze wisten pas dat deze boven bij de kabelbaan gelegen was, toen we kaartjes kochten. De kabelbaan naar boven was op zich ook al interessant. We zaten in een cabinetje precies voor ons viertjes waarbij er nog een foto gemaakt werd voordat de deuren dichtklapten.
Boven aangekomen keken we eerst rond op het viewing deck (de een wat langer dan de ander, want de balustrade was van glas). Je hebt een schitterend uitzicht over The Remarkables, Coronet Peak, Thomson Mountains, Lake Wakatipu, en Queenstown. Zeer indrukwekkend, ook al was het bewolkt, maar wel helder.
Na het uitzoeken van een geschikt helm stapten we op de stoeltjeslift die ons naar het begin van het Luge-traject bracht. We kregen een instructie over hoe je moest rijden en hoe je moest remmen en begonnen met racen. Niet echt, want zelfs onze daredevil Jamie hield er de eerste keer wel een beetje de rem op. Nikki deed het zeer rustig aan maar vergat te sturen bij een scherpe bocht waardoor ze stil viel en dan kom je moeilijk weer op gang. Marileen die achter haar reed had nog meer moeite om haar karretje weer gestart te krijgen.
Het beviel echter zo goed dat iedereen nog een tweede keer wilde. Jamie hebben we toch maar aangeraden nogmaals de Scenic Route te nemen in plaats van de Advanced Track. Nu zou Marileen bij Jamie blijven maar ze heeft haar alleen nog even terug gezien toen Jamie dezelfde bocht als Nikki in de vorige rit ook te ruim nam. Daarna kwamen we Jamie bij de finish weer tegen. Marileen werd zelfs bijna ingehaald door Rob die nu samen met Nikki in een karretje zat. “Tjonge,”zei Nikki, “dat ging wel even wat sneller.”
