woensdag 4 juli -
Cultuur en Heli’s (1/2)
De weg naar het Noorden voerde langs Kawakawa, waar Hundertwasser de publieke toiletten heeft ontworpen, maar omdat we genoeg tijd over wilden houden voor de Waitangi Treaty Grounds, besloten we die voor morgen te bewaren. Direct na het centrum van Paihia, was een eenbaansbrug (volgens Rob is een luxe brug in Northland en Far North er eentje die twee weghelften heeft), waarna we er waren.
Jamie en Nikki kregen allebei een puzzeltocht voor hun respectievelijke leeftijd in het Engels, en Rob en Marileen nog een extra inlegvel bij de brochure dat zelfs in het Nederlands was. Eerst bezochten we de 35,7 meter lange waka (oorlogskano) die gemaakt is uit 3 kauri-bomen ter ere van het honderdjarig jubileum van de Waitangi Treaty in 1940: Ngatokimatawhaorua. Zeer indrukwekkend Maori houtsnijwerk, met Paua-schelpen inleg voor de ogen van de verschillende figuren.
Vervolgens wandelden we langs de gigantische vlaggemast (zonder de 3 verwachtte vlaggen) die de plek markeerde waar Gibson, namens de Engelsen, en de vele Maori chiefs het verdrag op 6 februari 1840 getekend hebben.
Bij het Meeting House (Te Whare Runanga) konden we alleen naar binnen als we onze schoenen uittrokken. Binnen was een grote ruimte met vele (Jamie moest ze tellen en kwam uit op 50) houtsnijwerkpanelen en prachtige uitgesneden pilaren. Dit gebouw was ook gebouwd ter ere van het honderdjarig jubileum en was zeer indrukwekkend.
Weer buitengekomen trok een dalende helikopter onze aandacht. Deze bleek te landen op de lawn bij de gigantische vlaggemast, met uiteindelijk als doel om een aantal touwen (waarschijnlijk om de vlaggen weer op te kunnen hijsen) aan de top van de mast vast te maken. Een knap staaltje pilotenkunst, en ook acrobatiek van de man die buiten boord hangend de lus van de touwen aan de top moest haken.
Nadat we nog snel het Treaty House (oorspronkelijk woonhuis waar de onderhandelingen voor het Treaty hebben plaatsgevonden) bezocht hadden (goede schuilplaats tegen een regenbuitje), was het al sluitingstijd.
Jamie en Nikki kregen allebei een puzzeltocht voor hun respectievelijke leeftijd in het Engels, en Rob en Marileen nog een extra inlegvel bij de brochure dat zelfs in het Nederlands was. Eerst bezochten we de 35,7 meter lange waka (oorlogskano) die gemaakt is uit 3 kauri-bomen ter ere van het honderdjarig jubileum van de Waitangi Treaty in 1940: Ngatokimatawhaorua. Zeer indrukwekkend Maori houtsnijwerk, met Paua-schelpen inleg voor de ogen van de verschillende figuren.
Vervolgens wandelden we langs de gigantische vlaggemast (zonder de 3 verwachtte vlaggen) die de plek markeerde waar Gibson, namens de Engelsen, en de vele Maori chiefs het verdrag op 6 februari 1840 getekend hebben.
Bij het Meeting House (Te Whare Runanga) konden we alleen naar binnen als we onze schoenen uittrokken. Binnen was een grote ruimte met vele (Jamie moest ze tellen en kwam uit op 50) houtsnijwerkpanelen en prachtige uitgesneden pilaren. Dit gebouw was ook gebouwd ter ere van het honderdjarig jubileum en was zeer indrukwekkend.
Weer buitengekomen trok een dalende helikopter onze aandacht. Deze bleek te landen op de lawn bij de gigantische vlaggemast, met uiteindelijk als doel om een aantal touwen (waarschijnlijk om de vlaggen weer op te kunnen hijsen) aan de top van de mast vast te maken. Een knap staaltje pilotenkunst, en ook acrobatiek van de man die buiten boord hangend de lus van de touwen aan de top moest haken.
Nadat we nog snel het Treaty House (oorspronkelijk woonhuis waar de onderhandelingen voor het Treaty hebben plaatsgevonden) bezocht hadden (goede schuilplaats tegen een regenbuitje), was het al sluitingstijd.
