donderdag 19 juli -
Gold!
Terug bij het Visitor’s Centre schaften we snel nog twee paar possum-schoenzooltjes aan voor de laarzen van de jongedames. De possum mag dan totaal niet geliefd zijn bij de Kiwi’s (en bij de kiwi’s) maar hij heeft wel een heerlijke vacht die enorm warm is en dus voor allerlei winterkleding gebruikt wordt.
Snel doken we hierna de camper in om terug op weg te gaan naar de Westkust tot Jamie uitriep dat er iets op het dak liep. En jawel, daar zaten vier aartsbrutale kea’s onze Kea camper te slopen. Welk wit tape ze nu van het dak afgetrokken hebben, konden we niet achterhalen maar gelukkig doen onze zonnepanelen het nog.
De tocht westwaarts was zeer zonnig en dat droeg natuurlijk bij aan de geweldige indruk die het landschap op ons maakte. Ruim op tijd wisten we de camper te parkeren bij Shantytown, een plaatsje waar de goudzoekerstijd tot leven wordt gebracht. We konden meteen op de stoomtrein stappen die een klein ritje door het bos maakte. Nikki wilde alleen bij het keerpunt eigenlijk niet de plek van de machinist innemen want ze zag de openstaande klep bij het vuur.
Bij de goldpanning werd er naarstig gezocht naar goud en al moesten we een handje geholpen worden door de Shantytown-medewerker, die meer geďnteresseerd was in een gesprek over rugby of David “Becker” die net van Real Madrid naar LA verhuisd is, we hebben goud gevonden! In de rest van de gebouwen was geprobeerd met allerlei voorwerpen uit de tijd de periode 1850-1910 weer te geven.
Jamie en Nikki vonden met name de icecream parlour natuurlijk interessant. Marileen kwam er achter dat ze het toch maar goed had met haar huidige arbeidsvoorwaarden want volgens de posters uit 1875 en 1912 moest ze toch wel heel bijzondere dingen doen. Was ook wel jammer voor Rob en Jamie & Nikki geweest want leraressen mochten niet trouwen tijdens hun contract en zich niet in het gezelschap van mannen bevinden.
Toen Shantytown officieel vijf minuten gesloten was, besloten we eruit te gaan en onze camping te zoeken. Dit was voor Jamie en Nikki de beste tot nu toe want er was “ een trampo, een spa, een speeltuin, en hij lag aan het strand”. Voor we gingen eten, dus nog even naar het strand om te kijken naar de aanstormende golven (ook al was het eb) en ons te verbazen over het honden uitlaten Kiwi-style (je neemt een 4WD en laat je honden los op het strand … Do you get the picture?!).
Snel doken we hierna de camper in om terug op weg te gaan naar de Westkust tot Jamie uitriep dat er iets op het dak liep. En jawel, daar zaten vier aartsbrutale kea’s onze Kea camper te slopen. Welk wit tape ze nu van het dak afgetrokken hebben, konden we niet achterhalen maar gelukkig doen onze zonnepanelen het nog.
De tocht westwaarts was zeer zonnig en dat droeg natuurlijk bij aan de geweldige indruk die het landschap op ons maakte. Ruim op tijd wisten we de camper te parkeren bij Shantytown, een plaatsje waar de goudzoekerstijd tot leven wordt gebracht. We konden meteen op de stoomtrein stappen die een klein ritje door het bos maakte. Nikki wilde alleen bij het keerpunt eigenlijk niet de plek van de machinist innemen want ze zag de openstaande klep bij het vuur.
Bij de goldpanning werd er naarstig gezocht naar goud en al moesten we een handje geholpen worden door de Shantytown-medewerker, die meer geďnteresseerd was in een gesprek over rugby of David “Becker” die net van Real Madrid naar LA verhuisd is, we hebben goud gevonden! In de rest van de gebouwen was geprobeerd met allerlei voorwerpen uit de tijd de periode 1850-1910 weer te geven.
Jamie en Nikki vonden met name de icecream parlour natuurlijk interessant. Marileen kwam er achter dat ze het toch maar goed had met haar huidige arbeidsvoorwaarden want volgens de posters uit 1875 en 1912 moest ze toch wel heel bijzondere dingen doen. Was ook wel jammer voor Rob en Jamie & Nikki geweest want leraressen mochten niet trouwen tijdens hun contract en zich niet in het gezelschap van mannen bevinden.
Toen Shantytown officieel vijf minuten gesloten was, besloten we eruit te gaan en onze camping te zoeken. Dit was voor Jamie en Nikki de beste tot nu toe want er was “ een trampo, een spa, een speeltuin, en hij lag aan het strand”. Voor we gingen eten, dus nog even naar het strand om te kijken naar de aanstormende golven (ook al was het eb) en ons te verbazen over het honden uitlaten Kiwi-style (je neemt een 4WD en laat je honden los op het strand … Do you get the picture?!).
